Ενεργός Έλλην πολίτης = άεργος υπάλληλοςΕίμαι Νοσηλευτής, απόφοιτος Τ।Ε.Ι., με εξειδίκευση στις ειδικότητες : Νοσηλευτική Ψυχοθεραπευτική και Αναισθησία-Εντατική Θεραπεία. Εργάζομαι επί 37 χρόνια σε διάφορα νοσοκομεία της χώρας μου και του εξωτερικού. Από το έτος 1981 απασχολούμην στο Αναισθησιολογικό τμήμα των χειρουργείων του Α.Ο.Ν.Α. «Ο Αγ. Σάββας».
Mε το οποίο επί 11 και πλέον έτη είμαι σε συνεχή δικαστική αντιδικία εξαιτίας : των εντελώς αναιτιολόγητων θέσεων μου σε αργία, την κατ’ επανάληψη παράνομη αφαίρεση μέρος τον αποδοχών μου , ως και τη μεθοδευμένη απόλυση .
I. Το ΑΙΤΙΟ των διώξεων μου
α. Το έτος 1996 , ως Ενεργός Έλλην πολίτης, είχα την άτυχη έμπνευση να καταγγέλλω στον Εισαγγελέα τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής (αιτία μολύνσεων) που επικρατούσαν στα χειρουργεία του Νοσ. «Ο Αγ. Σάββας».
Δυστυχώς οι ίδιες κακές συνθήκες υγιεινής υφίστανται και σήμερα αφού δεν έχει αποκατασταθεί η λειτουργία σηπτικής αίθουσας, η οποία είναι απαραίτητη για την αποφυγή μόλυνσης του χειρουργείου και κατ' επέκταση των χειρουργημένων ασθενών.
β. Η προσφυγή μου, στις 18.8.1999, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
II। Το ΑΙΤΙΑΤΟ της καταγγελίας και της προσφυγής μου στο ΕΔΔΑ
α. Δυνητικές αργίες
Αλλεπάλληλες θέσεις σε δυνητική αργία (5 φορές σε 4 χρόνια, 1996-2000), εκ τετραμελών Ειδικών Υπηρεσιακών Συμβουλίων (Ε.Υ.Σ.) με ίδια μέλη και ίδιους εισηγητές, άνευ συγκεκριμένης αιτιολογίας, δηλ. για «παραπτώματα» που αναφέρονται ενδεικτικά στις….. οκτώ(8) διατάξεις (στ,ι,ιβ,ιγ,ιη,ηθ,κζ,η) του άρθ. 206 Υ.Κ (π.δ.611/77),
Οι αργίες επί το πλέον ακυρώθηκαν, πλην της 4ης και 5ης αργίας (αφορά το ίδιο έτος 2000, δηλ। δυο αργίες σε μια !!!!!!!) η οποία απορρίφτηκε παρανόμως, τόσο από το ΔιΕφΑθ. (175/01 & 1868/03) όσο και από το ΣτΕ Τμήμα Γ (326/05), με παράλογες αιτιολογίες [π.χ. η αρχή (αρχίζω) έχει αναδρομικότητα «κατ’εξαίρεση»] και άνομες διαδικασίες,
β. Πειθαρχική δίκη (1η - αρχική -), 25।9।1998/συν.5., ΕΚΚΡΕΜΟΔΙΚΙΑ , εκ του τετραμελούς Ειδικού Πειθαρχικού Συμβουλίου (Ε.Π.Σ.) με πρόεδρο Εφέτη των Διοικητικών Δικαστηρίων, με αφορμή τα ανωτέρω «παραπτώματα» μου (στ,ι,ιβ,ιγ,ιη, ηθ, κζ,η).
ΕΙΣΕΤΙ ΕΚΚΡΕΜΗ η έκδοση απόφασης (11 και πλέον έτη) , , εύλογο το γιατί !।
γ. Πειθαρχική δίκη (2η), από 14.12.2000, ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ, εκ του Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο (Π.Υ.Σ.), μου επιβάλλει ποινή οριστικής παύσης κατά παράβαση του δεδικασμένου. Καθώς, έκρινε και αποφάσισε επί προγενεστέρων «παραπτωμάτων»(μου), δηλ. επί των διατάξεων στ,ι,ιβ,ιγ,ιη,ηθ,κζ,η, του Υ.Κ. εκδικασθέντα ήδη δυο έτη νωρίτερα από το προαναφερόμενο Ε.Π.Σ (5/98). Επί των οποίων «παραπτωμάτων»(μου) πρόσθεσε αυτεπαγγέλτως νέο «παράπτωμα», δεν υφίσταται στο παραπεμπτήριο έγγραφο, αφορά επιστολή μου προς το Συμβούλιο της Ευρώπης, και όλα μαζί τα έλαβε υπόψιν προς επίτευξη της απόλυσης μου
γ’. ΑΚΥΡΩΣΗ, στις 10.2.2005, εκ του ΣτΕ Τμ.Γ’ (αποφ. 327/05) της προειρημένης πράξης προέδρου 124/11.1.२००१
ε. Πειθαρχική δίκη (3η), από 29।5।2001/συν.9, ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ, εκ του
εξαμελούς Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο (Δ.Π.Σ.), ανήκει στο Υπουργείο Εσωτερικών Δημόσιας διοίκησης και Αποκέντρωσης (ΥπΕσΔΔΑ.), μου επιβάλλει πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης. Το οποίο Δ.Π.Σ. σε μια αέναη προσπάθεια επινόησης των παραπτωμάτων μου, καταχρηστικά μου αποδίδει φράσεις που τις υφάρπαξε από αλλότριες καταγγελίες (νοσηλεύτριων του χειρουργείου και εργαζόμενων του νοσοκομείου) τις προσδιόρισε ως υβριστικές και στη συνέχεια μου τις επισύναψε, αν και δε μου ανήκουν, έτσι ώστε να δικαιολογήσει την απόλυση μου.
Σημειωτέον δε ότι, το Δ।Π.Σ απαρτίζεται γενικά από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.), δηλ. από τον αντιπρόεδρο και 2 μέλη του Ν.Σ.Κ. Κι όμως οι ανώτατοι αυτοί λειτουργοί της δικαιοσύνης, «έκριναν», «αποφάσισαν» και…. νόθευσαν κρατικό δημόσιο έγγραφο συνέπεια ως φαίνεται κομματικής και διοικητικής «επιταγής» !!!!
ε’. ΑΚΥΡΩΣΗ εκ του ΣτΕ Τμ. Γ’ (αποφ. 328/05) των προειρημένων πειθαρχικών αποφάσεων (Π.Υ.Σ. και Δ.Π.Σ.), που ταυτόχρονα μου επιβάλλει αυθαίρετα ποινή «προσωρινής παύσης έξι (6) μηνών με πλήρη στέρηση των αποδοχών », συνειδητή παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας και νομολογίας,
στ. Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών , Τμήμα 12 (ΔιοικΠρΑθ।), Σκόπιμη και διαρκής ΕΚΚΡΕΜΟΔΙΚΙΑ। Αρνησιδικία। Μη νόμιμο δικαστικό σχηματισμό .Καθώς η ισόβια διοικητική ομάδα του Νοσοκομείου δεν συμμορφώθηκε στις τελεσίδικες ακυρωτικές αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστήριων προσέφυγα στις 14.4.2000 στο ΔιοικΠρΑθ. ζητώντας την έντοκη επιστροφή των παρανόμως παρακρατηθέντων αποδοχών κατά τα έτη που ετέθην εκτός εργασίας, δυνητικές αργίες.
Η εκδίκαση της υπόθεσης έγινε σε τρεις συνεδριάσεις, 8557/2001 & 2509/2004 και Δεκέμβριος 2007 με διαφορετικό δικαστικό σχηματισμό, έτερο εισηγητή και πανομοιότυπες εισηγήσεις। Εισέτι εκκρεμεί η έκδοση απόφασης της αναβληθείσας υπόθεσης μου, αν και παρήλθαν 8 (ΟΚΤΟ) και πλέον έτη από την υποβολή της προσφυγής μου,
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
ζ. Επιστροφή στις 11.8.05 σε «ενεργή» υπηρεσία, κατόπιν αιτήσεως (μου) , περί «συμμορφώσεως του Νοσοκομείου στις ακυρωτικές αποφάσεις 327/05 & 328/05 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ)»। Στις οποίες , αποφάσεις ΣτΕ, όπως και στο παρελθόν (βλ. αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου), ακόμη και τώρα δεν συμμορφώνεται.
Εν τω μεταξύ :
Ευρωπαϊκή Ένωση
η. Την ρατσιστική συμπεριφορά και τα επακόλουθα της : εργασιακό και κοινωνικό αποκλεισμό, έλλειψη διαφάνειας, αυθαίρετες προαγωγές, απειλές, άδικες δίκες, κ।α, κατήγγειλα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στη Γενική Διεύθυνση V. Δυστυχώς η Επιτροπή Αναφορών έκρινε στις 3.10.1997/028249 «μη παραδεκτή» την αναφορά μου διότι ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν «εμπίπτει στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης», όσον αφορά τη Γενική Διεύθυνση V ούτε καν απάντησε στην επιστολή μου. Στις 2.4.2000 ανέφερα εκ νέου τα προειρημένα δυστυχώς η ΕΕ εισέτι δεν απάντησε
θ. Προσφυγή στις 18 .8.99 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήρια Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Το οποίο ΑΡΝΗΘΗΚΕνα τοποθετηθεί επί των έκνομων αποφάσεων των Διοικητικών Δικαστηρίων και έκρινε αυτεπαγγέλτως μόνο για την καθυστέρηση της ποινικής διαδικασίας επί της οποίας επιδίκασε 4000€ ως ηθική αποζημίωση.
ΙΙΙ. Το ποινικό μέρος της υπόθεσης,
Το 1998 (δεύτερο έτος θέσεως μου σε δυνητική αργία, άνευ αιτιολογίας), οι ιθύνοντες του νοσοκομείου στην πρωτοφανή από πλευράς μεθόδευσης προσπάθεια τους να τεκμηριώσουν κάποιο αδίκημα εις βάρος μου και μάλιστα ποινικό εξυφαίνουν την παγίδευση μου, με σκοπό την αυτόφωρο σύλληψη και καταδίκη μου. Και το πέτυχαν με την άψογη συνεργασία της αστυνομίας (ΙΔ Τμήμα) και με τους δικαστές του Αυτόφωρου Τριμελούς Πλην/κειου (αποφ. 49965/98) και Τριμ. Εφετείου, αποφ. 7723/02, (ο εισαγγελέας έδρας παραβρέθηκε και σε μεταγενέστερη σκόπιμα καταδικαστική ποινική υπόθεση μου ,10670/04, (δήθεν συκοφαντική δυσφήμιση) αν και είχε ορισθεί έτερος εισαγγελέας!!!). Η προκατάληψη και η παρανομία ενυπάρχει διακριτά στις προσχεδιασμένες δίκες και καταδίκες τα οποία με βρήκαν ένοχο ενός ατέλεστου ποινικού αδικήματος, μάλιστα προσδιορίστηκε αυθαίρετα ως αυτόφωρο αν και εκ των πραγμάτων δεν υφίσταται επ‘αυτοφώρω σύλληψη, ούτε καν σύλληψη,
Και ο Άριος Πάγος ? , αρνείται ουσιαστικά να εκδικάσει το αίτημα μου αν και υποχρεούτο να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την βάση της αγωγής , δηλ। δράττεται από τον τύπο του νόμου και καταστρατηγεί την ουσία, αυτό επαναλαμβάνεται σε όλες τις αποφάσεις των Διοικητικών και Ποινικών δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένου και των αποφάσεων 326,327,328/05 του ΣτΕ Τμ Γ’.
ΙV. Τα πράγματα μετά την επάνοδο μου στην υπηρεσία, Αύγουστος 2005।
α) Μη συμμόρφωση στις αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων। Αρνείται η διοικητική ομάδα να αναγνωρίσει τη δύναμη των ακυρωτικών αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών και του Συμβουλίου της Επικρατείας, καθώς δεν εκδίδει, ως υποχρεούται εκ του νόμου, απόφαση ανακλητική της αρχικής δυνάμει της οποίας είχα αποταχθεί. Κατά συνέπεια υφίσταται μια πρωτόγνωρη και παράδοξη κατάσταση, καθώς ισχύουν ακόμη οι δυνητικές αργίες και η απόλυση, αν και εργάζομαι ήδη πλέον του ενός έτους,
β) Άρνηση χορήγησης των αναγκαίων πιστοποιητικών για την υποβολή αίτησης συνταξιοδότησης μου. Η διοικητική ομάδα αρνείται να μου χορήγηση τα αναγκαία πιστοποιητικά πού είναι απαραίτητα προς υποβολή, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (Γ.Λ.Κ.), αιτήσεως συνταξιοδότησης, κυριολεκτικά μου αποστερούν το δικαίωμα σύνταξης,
γ). Αφαίρεση εκ των αποδοχών μου 5 (πεντε) μισθολογικών κλιμάκίων। Εντελώς παράνομη , αλαζονική και σαφέστατα εκδικητική μεταβολή προς το χειρότερο του μισθολογικού κλιμακίου (μ.κ) μου , καθώς η διοικητική ομάδα, με το έτσι θέλω, μου αφαίρεσε και εισέτι μου αφαιρεί μηνιαίος πέντε (5) μ.κ., δηλ. περίπου 200 € κάθε μήνα, κυριολεκτικά υποκαθιστά το κράτος,
δ) Άρνηση επιστροφής των προαφαιρούμενων αποδοχών της αργίας। Το αέναο Υπηρεσιακό Συμβούλιο (Υ.Σ.) κατ‘ εντολή του διοικητή, περί γνωμάτευσης επιστροφής η όχι των προαφαιρούμενων αποδοχών μου (1996-2005), ένεκα των αλλεπάλληλων επανειλημμένη θέσεως μου σε αργία, γνωμάτευσε τη μη επιστροφή των αποδοχών μου, αν και δεν είχε αρμοδιότητα,
ε) Σκόπιμη καθυστέρηση των προαγωγικών κρίσεων. Η διοικητική ομάδα αρνείται να ερευνήσει και να απαντήσει επί των έκνομων και διαβλητών προαγωγών του 1996. Καθυστερείται σκόπιμα, η αναδρομική κρίση προς προαγωγή μου η οποία διακόπηκε εκνόμως εκ του τετραμελούς Ειδικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου (Ε.Υ.Σ.) , 28/21.11.96 ,
στ) Παράνομη τοποθέτηση। Παράνομη άρνηση της διοικητικής ομάδας να με επαναφέρει στη θέση για την οποία προσλήφθηκα και εργάσθηκα επί 25 έτη , αντί τουτού με τοποθετεί σε ένα χώρο , ουσιαστικά ανενεργό και εντελώς άσχετο με την ειδικότητα μου, παραβαίνοντας έτσι κατάφορα διατάξεις νόμου και νομολογίες του ΣτΕ και Αρείου Πάγου, δηλ. ουσιαστικά με θέτει σε ανενεργή υπηρεσία,
ζ) Απειλές και έλλειψη ασφάλειας στο περιβάλλον εργασίας. Ο υποδιευθυντής διοικητικού προσωπικού , μέλος της αιώνιας ομάδας του Διοικητή , εμφανίζεται να εξωθεί διοικητικό υπάλληλο να ασκήσει σωματική βια εναντίον μου (να με ξυλοκοπήσει) , διότι «ο Παπαδόπουλος μας έσυρε πάλι στα δικαστήρια ». Αμέσως μετά την αναφορά μου επί τούτου, προς τον Διοικητή, ο διοικητικός υπάλληλος που είχε αρνηθεί να με «ξυλοκοπήσει» μετατοπίσθηκε σε άλλη , δυσμενέστερη, θέση εργασίας .
Και η άμεση ελέγχουσα αρχή ;!, βλ। Υπ. Υγείας, αν και ενημερώθηκε πάραυτα αδράνησε ως συνήθως, πολύ περισσότερο απέκρυψε από τον Υπουργό την αναφορά μου. Στην ερώτηση μου προς τον διευθυντή του Υπουργείου (πρώην σύμβουλος του Υπ. Δικαιοσύνης), «γιατί δεν κοινοποιείται την καταγγελία μου στον Υπουργό προς τον οποίο απευθύνεται ;» , η απάντηση ήταν αποκαλυπτική της σκοπιμότητας : «μ’ αυτά θα ασχοληθεί ο Υπουργός !! », κι έτσι δεν ασχολήθηκε ούτε αυτός, το ίδιο συνέβη και όταν ήταν σύμβουλος στο Υπ. Δικαιοσύνης,
Ο) ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΚΟΔΙΚΙΑΣ (ΑΕΔ)
Στις 22।8.2005/39 προσέφυγα στο ΑΕΔ, κατά των κακόδικων αποφάσεων των Διοικητικών Δικαστηρίων, η οποία αίτηση έγινε δεκτή κατά το μέρος που αφορούσε τις αποφάσεις 326,327,328/05 του ΣτΕ. Η εκδίκαση της προσφυγής μου αναβλήθηκε, έως τώρα, 4 (τέσσερις) φορές κυρίως λόγω της εξαίφνης ασθένειας των εν καιρώ διορισμένων, εκ του Πρόεδρου του Αρείου Πάγου , δικηγόρων μου , οι οποίοι ως φαίνεται μόλις διάβαζαν τη δικογραφία αρρώσταιναν,
Π) Καθώς η διοικητική ομάδα αρνείται, όπως και στο παρελθόν, να πειθαρχήσει στις αποφάσεις των Διοικητικών δικαστηρίων (ΔοικΕφ & ΣτΕ) αναγκαστικά προσέφυγα στις 16.1.2006/192, στο ΣτΕ, που όρισε δικάσιμο για της 9.5.2006 , η προσφυγή μου αναβλήθηκε για της 24.10.2006.
Ήτοι, κατάφωρες παραβάσεις του τοπικού και κοινοτικού δικαίου απο όργανα κράτους μέλους . Εξάλλου, και οι εγχώριοι νομοί μοιάζουν αδρανείς, επικρατεί η αδικία। Ο παράνομος δικαιώνεται σε βάρος του αθώου ,
- Η διοικητική αρχή,
Οι πελατειακές σχέσεις, η έλλειψη ορθής και έντιμης αξιολόγησης, η αναξιοκρατία, η απουσία ελέγχων και κυρώσεων, η διαφθορά και η συνακόλουθη έλλειψη εμπιστοσύνης στις κρατικές υπηρεσίες, υπονομεύουν το κύρος του Κράτους, την αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης και, σε τελική ανάλυση, την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας।
- Η δικαστική αρχή ,
Ουσιαστικά δεν υφίσταται προστασία νόμου καθώς λαμβάνονται αποφάσεις κατά παραγγελία। Οι πλειοψηφία των Δικαστών και Εισαγγελέων δεν κρίνουν με τους όρους της δίκαιης δίκης , συγκαλύπτουν την αλήθεια επιχειρώντας ανοιχτά και απροκάλυπτα κουκούλωμα των υποθέσεων με παράλογες και ψευδές αιτιολογίες και δη καταργούν παρανόμως δίκες , κατά συνέπεια οι αποφάσεις είναι προφανώς άδικες , κακόδικες . Χρησιμοποιούν κατά το δοκούν το ρεφρέν «έλλειψη δόλου» για να απαλλάξουν τους διοικούντες από τις αποδεδειγμένες, εκ των πραγμάτων κατηγόριες , δηλ. ναι μεν η διοικητική αρχή παραβίασε νόμους και Σύνταγμα αλλά…« δεν προκύπτει δόλο». Αποφεύγουν δε να διερευνήσουν το φάσμα των παρανομιών, διοικητικές και υγειονομικές, αν και στοιχειοθετούνται με τον απλούστερο έλεγχο. Ξεπερνώντας όντος κατά πολύ τα όρια της αρνησιδικίας.
- Τα συνδικάτα,
Είναι καθρέφτες και δείκτες του εξανδραποδισμού των συνδικαλιστικών πατέρων που εφαρμόζουν και ακολουθούν κατά γράμμα τις επιταγές της διοίκησης, είναι βέβαιο ότι μόνο τα συνδικαλιστικά συμφέροντα της πλειοψηφίας των εργαζομένων δεν εκφράζουν।
- Και η πολιτεία ?
Εν γένει αδιαφορεί ή ενεργεί με γνώμονα όχι τις δικές μας προσδοκίες αλλά τις ανεξιχνίαστες κυρίαρχες βουλές της, απλώς δεν εφαρμόζει τους νόμους που η ίδια ψηφίζει। Μνημείο αβουλίας και ατολμίας।
------------------------------------------
------------------------------------------
ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
α। Μη συμμόρφωση στις αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων
Κατόπιν αιτήσεως μου, 7700/13.6.05 προς το Δ.Σ., εξεδόθη, εκ του Διοικητή του Νοσοκομείου ατομική διοικητική πράξη, 9123/23.7.05 επαναφοράς μου σε ενεργή υπηρεσία, χωρίς όμως να προηγηθεί η ανάκληση των πρότερων αποφάσεων της διοίκησης, καταργηθείσες ήδη εκ των Διοικητικών Δικαστηρίων.
Δηλ। η διοικητική ομάδα του Νοσοκομείου δεν πειθάρχησε στις αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστήριων, καθώς δεν εξέδωσε, εισέτι, ως υποχρεούτο εκ του Συντάγματος και Νόμων, Πράξη Προέδρου ακύρωσης των προηγούμενων άτυπων αποφάσεων της διοίκησης που ήδη ακυρώθηκαν απο τα εν λόγω Διοικητικά Δικαστήρια.
Αν και, η διοίκηση όφειλε αμέσως μετά την έκδοση τελεσίδικων αποφάσεων των Διοικητικών Δικαστηρίων, : 1।να με επαναφέρει στην ενεργό υπηρεσία, 2. να με αποκαταστήσει αναδρομικά από μισθολογικής απόψεως για το σύνολο της χρονικής περιόδου κατά την οποία ευρισκόμουν εκτός υπηρεσίας λόγω έκνομων διοικητικών πράξεων. 3. να εκδώσει απόφαση ανακλητική της αρχικής, δυνάμει της οποίας είχα αποταχθεί, 4. να με καλέσει στη συνέχεια να αναλάβω υπηρεσία.
Είναι προφανές ότι οι άτυπες πράξεις θέσεως μου σε αργία ισχύουν ακόμα και τώρα καθώς οι αδόκιμες διοικητικές πράξεις, θέσεων σε αργία, ως και η απόλυση μου, δεν ακυρώθηκαν ούτε ανακλήθηκαν εκ της Διοίκησης του Νοσοκομείου, καίτοι καταργήθηκαν από τα Διοικητικά Δικαστήρια.
Δηλ। αν και εργάζομαι ήδη 2(δυο) και πλέον έτη, σύμφωνα με τη διοίκηση βρίσκομαι ακόμη σε κατάσταση αργίας και απόλυσης, αφού η «διοικητική πράξη που δεν ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε παράγει, κατά γενικό κανόνα, όλα τα έννομα αποτελέσματά της...», άρθ. 32 του ν.18/89 , ΟλΣτΕ 3095/01.
Ήτοι, υφίσταται μια αλλόκοτη και μοναδική νομική κατάσταση, υπάλληλος σε αργία και απόλυση απαιτείται να εργάζεται καθημερινά επί οχταώρου και να αμείβεται επί τετραώρου, εφόσον μου παρακρατούνται παρανόμως 400 € και πλέον μηνιαίος , καθότι,
Εξάλλου , οι αρμόδια υπηρεσία του Νοσοκομείου δηλ। υπάλληλος που ανήκει στο δήθεν Υπηρεσιακό Συμβούλιο, αρνείται για πολλοστή φορά να μου χορηγήσει ενδεδειγμένα δικαιολογητικά, πιστοποιητικό υπηρεσιακών μεταβολών, για την συνταξιοδότηση μου। Μετά την επί τούτου αίτηση μου, απέστειλε την αρ। 9644/05 «βεβαίωση», (;!) νομικά ανυπόστατη και ουσιαστικά άκαιρη, δηλ. εντελώς ακατάλληλη προς υποβολή στο αρμόδιο τμήμα του Λογιστηρίου του Κράτους, αφού εσφαλμένως «βεβαιώνει» ότι ισχύουν οι …ακυρώθεισες εκ του ΔιΕφΑθ αργίες (1996-1999), δείτε: «Με τις υπ’αριθμ. 40/3.12.1996, 68/10.12.97, 87/12.1.99,60/99 Πράξεις Προέδρου ΔΣ ο ανωτέρω υπάλληλος ετέθη σε αργία».
Συνεπώς, είναι προδήλως εσκεμμένα έκνομη η οκταετή παρακράτηση προϋπηρεσίας, ως και η εις βάρος μου εσφαλμένη μετατροπή του Μ.Κ. από 1.1.2004 (βλ. κάτωθι § γ.), εκ της διοικητικής ομάδας.
Ουσιαστικά μου αφαιρούνται αφεαυτού 8 χρόνια προϋπηρεσίας και το αναφαίρετο δικαίωμα σε σύνταξη.
β1. ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
β2.ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ, ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ
Εις την § 3 του παραπεμπτηρίου εγγράφου, με αρ.πρωτ. 14706/17.11.05, ο Πρόεδρος-Διοικητής του Νοσοκομείου κοινοποίησε παραποιημένη απόφαση του Δ.Σ., με αρ. πρωτ. 204/10-1-2002, που δήθεν τον εξουσιοδοτεί: «να απευθύνει ερωτήματα στο Π.Υ.Σ. και να παραπέμπει σ’αυτό θέματα σε όσες ανάλογες περιπτώσεις (ποιες;) απαιτείται, προκειμένου να υπάρχει σχετική γνωμοδότηση του Π.Υ.Σ. πριν από την εισαγωγή θέματος στο Δ.Σ. για περαιτέρω συζήτηση».
Η προσπάθεια παραπλάνησης στην εν λόγω «εξουσιοδότηση» συνίσταται, όχι μόνο, στο ότι δεν αναφέρεται το θέμα της εξουσιοδότησης, το οποίο κυριολεκτικά δεν υφίσταται, καθώς καλύπτεται με διάστικτα, δείτε : «ΑΠΟΦΑΣΗ: Μετά από διεξοδική συζήτηση επί του θέματος:
1) ………………………………………………………………………………………. » ;;;!!!!!
Ποιο θέμα ;;;!!!!।
Αλλά και στο ότι, δεν υπήρξε ποτέ πληρεξουσιοδότηση, εκ του Διοικητικού Συμβουλίου, προς τον όποιο Πρόεδρο του Νοσοκομείου, καθώς ως φαίνεται, η αρμοδιότητες που έχουν μεταβιβαστεί εκ του Δ।Σ। σε διοικητή, τουλάχιστον μετά ΠεΣΥ περίοδο, ήταν μόνο δυο (2) : α) η απόφαση 208/21।3.2002 που μεταβιβάζει «στον Διοικητή η αρμοδιότητα διακίνησης των λογαριασμών του Νοσοκομείου, ….» β) 221/26.9.2002., εξουσιοδότησε τον Διοικητή «να εγκρίνει µε αποφάσεις του την χορήγηση αδειών πραγματοποίησης πρακτικής άσκησης σε σπουδαστές και αποφοίτους ΤΕΕ, ΙΕΚ, ΤΕΙ …».
Μετά τούτου, ομάδα στελεχών του Νοσοκομείου, στηριζόμενη στο παραχαραγμένο παραπεμπτικό (14706/17।11।05), αυτοπροσδιορίζεται ως Υπηρεσιακό Συμβούλιο, και «αποφασίζει», επί του «παραπεμπτηρίου εγγράφου», 204/02।
Ενώ , «Ο πρόεδρος και τα μέλη των λοιπών υπηρεσιακών συμβουλίων, καθώς και οι αναπληρωτές τους, ορίζονται με απόφαση …. του Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ», ως διατάζει το άρθρο 160 § 2 του ισχύοντα Υ.Κ. ν. 3258/07 και 161§ 2 του προτέρου Υ.Κ. ν.2683/99, και όχι από μονομελές όργανο που πλαστογραφεί δημόσιο έγγραφο του Κράτους, 204/02.
Είναι προφανές και απόλυτα τεκμηριωμένο ότι το δήθεν «Υπηρεσιακό Συμβούλιο » είναι εντελώς αυθαίρετο, καθώς, οι εν λόγω υπάλληλοι ενέργησαν αυτοπροαίρετα δηλ। παράνομα,
Εξάλλου αν πράγματι ήταν νόμιμο το εν θέματι Υπηρεσιακό Συμβούλιο, ποιος ; ο λόγος να μου κοινοποιηθεί η νοθευμένη απόφαση του Δ.Σ., με αρ. πρωτ. 204/10-1-2002, που δήθεν εξουσιοδοτεί τον πρόεδρο-διοικητή να παραπέμψει τη (;) στο Υ.Σ.
Επί πλέον, το Υ।Σ. δεν δύναται να αποφασίσει αυτεπαγγέλτως την παρακράτηση των αποδοχών μου λόγω των θέσεων μου σε δυνητική αργία (1996-2000), καθώς οι δυνητικές αργίες ακυρώθηκαν αμετακλήτως εκ των Διοικητικών Εφετείων , από το έτος 1999.
Το Νοσοκομείο (ποιος και με ποιες διαδικασίες; ) έσπευσε να εφαρμόσει, από της 10।2.05, το άρθρο 15 § 2iv του ν.3205/03 περί «προσωρινής παύσης», συμμορφωμένο; προς την απόφαση 328/05 του ΣτΕ, κατά το μέρος που αφορά την «εξάμηνη ποινή».
Δεν συμμορφώθηκε, όμως, μέχρι και σήμερα, στις αποφάσεις ακύρωσης της απόλυσης μου εκ του αυτού ΣτΕ, 327, 328/05 και στην έκδοση πράξεων ακυρώσεων των έκνομων αποφάσεων του Νοσοκομείου, όπως και στην επιστροφή των προαφαιρούμενων αποδοχών μου, ως όφειλε κατά νόμο και νομολογία (Ολ.ΣτΕ 1820/89, ΣτΕ 2909/94 και αρθ.45 του π.δ.18/89). Όπως επίσης, δεν συμμορφώθηκε εισέτι στις αποφάσεις περί ακυρώσεις των αργιών εκ του ΔιΕφΑθ, “δύο μέτρα και δύο σταθμά”.
14.1.2008
Με εκτίμηση
Παπαδόπουλος Ιωάννης
